رسالت ما در استودیو گل آشکین تنها محدود به گلآرایی و فروش گل نیست. ما اینجاییم تا از گل، این جلوههای زیبایی طبیعت، به عنوان ابزاری برای خلق آثار هنری بهره ببریم و این آثار را برای جای گرفتن در قلب تجربه های شیرین شما عرضه کنیم.
ما در طراحیهایمان، خود را به هیچ حد و مرزی محدود نمی بینیم و از گل ها به عنوان رسانه هنری خود برای بیان تاثیرات، احساسات، هیجانات و عواطف، به آزادانه ترین شکل ممکن استفاده می کنیم. حاصل تلاش های ما آثاریست بی مانند و آغشته به روح و احساس.
طی سال های اخیر تصمیم گرفتیم این رسالت هنری خود را گسترش داده و ابعاد دیگری به آثار خود اضافه کنیم. حاصل این تصمیم عرضهی نقاشیهای هنرمندان بزرگ تاریخ، در قالب کارت در کنار آثارمان بود. نقاشی هایی که همچون گل های ما، سرشار از آزادی، روح و زیبایی اند. کارت هایی که ضمن گسترش آشنایی جامعه با آثار نقاشی مطرح دنیا، یک چاشنی هنرمندانه اند، برای بیان احساسات شما!
در ادامه با برخی از این آثار بیشتر آشنا خواهیم شد:
رنوار این نقاشی را پس از اتمام آن به دلال آثار هنری پل دوراند-روئل که از امپرسیونیست ها حمایت می کرد فروخت. این نقاشی که مسلماً یکی از معروفترین آثار رنوار است، شامل بسیاری از دوستان نزدیک رنوار، از جمله همسر آیندهاش است که در Maison Fournaise در امتداد رودخانه سن استراحت میکنند. رنوار اغلب دوستان و آشنایان خود را در نقاشیهای خود گنجانده است و این اثر نیز مستثنا نیست. در پایین سمت چپ ترکیب، زنی که یک سگ (نژاد افنپینشر) در دست دارد، خیاط آلین چاریگوت است که بعداً همسر رنوار شد. این نقاشی همچنین شامل سایر دوستان نزدیک، بازیگران، صاحبان مؤسسه و شخصیت های اجتماعی برجسته زمان خود می شود. به این ترتیب، می توان آن را به عنوان تصویری از دوران اجتماعی و همچنین تصویری از یک روز آرامش بخش در رودخانه مشاهده کرد.
اسپیتسوگ گوشههای دورافتاده اما روشن شهرهای قدیمی را دوست داشت، مانند شهری که در اینجا گوشه ای از آن را برای ما به تصویر کشده است. مردی آمده است تا یک دسته گل به زن جوانی هدیه دهد. او لباس پوشیده است و یک پالتوی سبک و دستکش سفید به تن دارد. او به تازگی کلاه خاکستری خود را برای احوالپرسی با زن جوان از سر برداشته است. موهای پیشانی او فر شده است. با کمی تعظیم در پای پلههای خانهای شهری از آپارتمانها و مغازهها ایستاده است. روزنامه روز در جیب پشتش است. بانوی محبوب که لباس های آبی، سفید و قرمز به تن داشت، به تازگی از خانه خارج شده و از میان طاق پیچک رد شده تا در دو سطل بزرگ در فواره سنت فلوریان در کوچه سمت چپ، آب بیاورد. او از قصد مرد جوان متعجب به نظر می رسد، چشمانش را پایین انداخته است و به نظر می رسد اشاره دست راستش بیانگر بلاتکلیفی است. این دسته گل زیبا به سبک Biedermeier را که ظاهراً از توتگلهای همیشه ساخته شده است، نشان میدهد و از آن دور میکند. اما گونه های او قرمز است، بنابراین او باید کمی هیجان زده باشد. به نظر می رسد عنوان نقاشی، داماد ابدی، جدیت خواستگاری مرد جوان را زیر سوال می برد. صحنه مخاطب دارد. این نقاش در بازدید از شهر برن سوئیس واقعا شاهد آن بود و همسایگان نیز جلسه را دنبال کردند. از یکی از پنجرههای طبقه بالا، آدل شالوسی، دستکشساز، همان طور که از نامش پیداست، حسادت میکند، به این زوج نگاه میکند و یک طبقه زیر او، نیدرل، خیاطی با چهره زرد رنگ دیده میشود که با حسادت این زوج را تماشا میکند. شاید او هم به زن جوان زیبا علاقه مند باشد. سر چاه دو زن رختشوی گردن دراز می کنند تا ببینند چه خبر است. و سنت فلوریان که مردم را از خطر آتش محافظت می کند، به دو شخصیت اصلی صحنه چشم دوخته است
هنگامی که اسپیتزوگ در اوایل دهه 1840 در سوئیس زندگی می کرد، به شدت روی این موضوع کار کرد و آن را در ترکیب بندی های مختلف نقاشی کرد تا اینکه سرانجام با ترکیبی که در اینجا نشان داده شده است، کنار آمد. سپس آن را چندین بار تکرار کرد. این نقاشی امروز به همان اندازه محبوب است که در آن زمان بود.
“A Ligurian Flower Girl” نقاشی هنرمند بریتانیایی هنری هربرت لا تانگو (1859-1929) است که به خاطر صحنه های شبانی و ژانر خود که اغلب زندگی روستایی و کار کشاورزی را به تصویر می کشد شهرت دارد. لا تانگو با مکتب نیولین مرتبط بود و بعداً به طرفدار نقاشی در فضای آزاد تبدیل شد و از تکنیکهای ناتورالیستی و امپرسیونیستی که در زمان او رایج شده بودند، استقبال کرد.
نقاشی “یک دختر گل فروش لیگوریایی” نشان دهنده علاقه لا تانگو به ثبت زندگی روزمره جوامع روستایی است، در این مورد، تمرکز بر منطقه ایتالیایی لیگوریا. این اثر هنری یک دختر جوان را به تصویر میکشد که احتمالاً یک فروشنده گل محلی است که در پسزمینهای قرار دارد که مناظر سرسبز حومه شهر لیگوریا را نشان میدهد. استفاده لا تانگو از نور و رنگ، و همچنین توجه او به جزئیات، به بازنمایی زنده و واقعی از سوژه کمک می کند.
به عنوان بخشی از آثار لا تانگو، این اثر مهارت هنرمند را در ترکیب سنتهای نقاشی آکادمیک در آموزش اولیهاش با قلمموهای شلتر و پر جنب و جوشتر تحت تأثیر امپرسیونیستها نشان میدهد. این نقاشی به دلیل به تصویر کشیدن زندگی روستایی اروپایی در آغاز قرن بیستم بسیار مهم است و به عنوان شاهدی بر تعهد لا تانگو به نقاشی در فضای عمومی است که به او اجازه می دهد تا جلوه های گذرا نور و جو را به تصویر بکشد. در حالی که این نقاشی به اندازه برخی از آثار دیگر لا تانگو شناخته شده نیست، اما همچنان اثری ارزشمند در چارچوب امپرسیونیسم بریتانیا و کاوش هنرمند در مضامین روستایی است.
اثر هنری با عنوان “گروه آنمونها” اثر برجسته نقاش امپرسیونیست پیر-آگوست رنوار است. این اثر که با رنگ روغن بر روی بوم خلق شده، نمونهای از ژانر نقاشی گل است که هنرمند به طور مکرر به آن پرداخته است. ابعاد این اثر تقریباً 32.07 در 40.96 سانتیمتر است و نمایانگر خودانگیختگی و جذابیت خاص جنبش امپرسیونیسم میباشد. متأسفانه، محل نگهداری این اثر در یک مجموعه خصوصی است که نمایش و قدردانی عمومی آن را محدود میکند.
در “گروه آنمونها”، رنوار زیبایی ظریف و زنده آنمونها را در یک آرایش پرجنب و جوش به تصویر میکشد. ترکیببندی این اثر با رنگ و حرکت زنده است، که ویژگی سبک رنوار است و تأثیرات نور و تکنیک قلممو را بر جزئیات دقیق ترجیح میدهد. ضربههای قابل مشاهده قلممو حس فوری و نزدیکی را القا میکنند و بینندگان را به اشتراکگذاری لحظه گذرایی که هنرمند ثبت کرده، دعوت میکنند. استفاده ماهرانه رنوار از نور و رنگ عمق و بافتی ایجاد میکند که گلها را به طوری نشان میدهد که گویی در برابر چشمان بیننده شکوفا میشوند. پالت گرم و بازی نرم سایهها و نقاط روشن، جو حسی و دعوتکنندهای به اثر میبخشد. این اثر هنری فراتر از یک نمایندگی ساده از گلهاست؛ این یک گواهی بر شور و اشتیاق هنرمند به زیبایی و توانایی او در انتقال آن به بوم با تکنیکهای امپرسیونیستی ماهرانه است.
کلاس رقص یک نقاشی روغن بر بوم از هنرمند فرانسوی ادوار مانه است که در سال ۱۸۷۴ خلق شده است. این اثر در مجموعه موزه متروپولیتن هنر در نیویورک قرار دارد.
این نقاشی و اثر همراستا آن در موزه اورسی، پاریس، از جمله بلندپروازانهترین آثار مانه در موضوع باله هستند. صحنه خیالی، کلاس رقصی را نشان میدهد که تحت نظارت ژول پررو، استاد مشهور باله، در اپرای قدیمی پاریس برگزار میشود که در واقع سال گذشته سوخته بود.
این نقاشی از دسامبر ۲۰۲۳ در گالری ۸۱۵ موزه متروپولیتن به نمایش گذاشته شده است
